Ποικιλία Σωματιδίων

    Θεωρητικά , οι συνδυασμοί σχεδιασμού σωματιδίων είναι ατέλειωτοι .

Αυτά που κάνουν τη διαφορά είναι :
  1. η πιθανότητα να εμφανιστεί ένας συνδυασμός με τα απαιτούμενα για το κάθε σωματίδιο ελεύθερα σθένη αλληλεπίδρασης από τις κατάλληλες "ποσότητες" στον ίδιο χώρο και
  2. η σταθερότητας της δομής που καθορίζει τη διάρκεια ζωής του σωματιδίου.

  Απόλυτα θεωρητικά , υπάρχει έστω και μια πιθανότητα , ακόμα και για ένα σωματίδιο που θα χρησιμοποιήσει όλο το Σύμπαν για να σχηματιστεί. . Στην ακραία αυτή και καθαρά θεωρητική περίπτωση, μια απλή έκφραση μια τέτοιας κατάστασης θα ήταν π.χ.  η συγκέντρωση  όλου του Σύμπαντος σε μια ενιαία χορδή κλειστή ή ανοιχτή.

  Όσο λιγότερες αλληλεπιδράσεις απαιτούνται για μια δομή σωματιδίου , τόσο πιθανότερο είναι να σχηματιστεί.
 Επίσης , όσο μικρότερη είναι μια σωματιδιακή δομή ( μικρότερη σωματιδιακή δομή δε σημαίνει απαραίτητα και μικρότερη μάζα ) ,  όσο λιγότερες "συνδέσεις" περιλαμβάνει και όσο μικρότερο συνολικό μήκος έχει, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να μπορεί να διατηρηθεί , να είναι δηλαδή σταθερή .

Βέβαια , επειδή ο Ενεργειακός Χώρος είναι μια Δυναμική κατάσταση , η σταθερότητα ενός σωματιδίου εξαρτάται και από τα "ερεθίσματα" διάσπασης που δέχεται από τον Χώρο στον οποίο βρίσκεται.

Επιταχυνόμενη Κοσμική Διαστολή

Σε ντοκιμαντέρ , βλέπω συχνά αναφορές στην ύπαρξη της Σκοτεινής Ενέργειας αλλά και της Σκοτεινής Ύλης. Αν όχι παράδοξο , αποτελεί τουλάχιστον ανεξήγητο γεγονός ( από όσο μπορώ να γνωρίζω ) το φαινόμενο κατά το οποίο το Σύμπαν διαστέλλεται και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό.  Οι επιστήμονες , αποδίδουν το  φαινόμενο στη ύπαρξη των παραπάνω σκοτεινών υπάρξεων.

Μετά από την υπερ-συμπύκνωση όπως προκλήθηκε και σχηματίστηκε από τη Μεγάλη Σύνθλιψη με μέγιστο τη στιγμή πριν τη Μεγάλη Έκρηξη και το σχηματισμό ατέρμονων σπειρών επί σπειρών και αναδιπλώσεων των χορδών αποθηκεύοντας ταυτόχρονα και την Ορμή αυτών , όσο περισσότερες χορδές έχουν περιθώριο "Εκτόνωσης" , δηλαδή όσο μεγαλώνει η εξωτερική Ευκλείδεια επιφάνεια του Σύμπαντος στα όριά του , τόσο μεγαλύτερη Διαστολή πραγματοποιείται . Και επίσης , όσο μεγαλώνει το Σύμπαν , τόσο περισσότερες χορδές ( μήκη χορδών ) ξεπετάγονται σα να λέμε από το κρυφό μη ανιχνεύσιμο επίπεδο προς το ανώτερο μη αναδιπλωμένο το οποίο και μπορούμε να αντιληφθούμε εκ της δομής του και των αποτελεσμάτων του. Όσο περισσότερες χορδές, τόσο περισσότερες τάσεις και δυνάμεις διαστολής εμφανίζονται στη δομή που μπορούμε να ανιχνεύσουμε και τόσο περισσότερο το Σύμπαν διαστέλλεται.


Στη Θεωρία της Ορμής , είναι καταφανές ότι η ίδια πηγή που είναι υπεύθυνη για την διαστολή του Σύμπαντος , δια της τάσης αυτής προκαλεί και την Βαρύτητα μεταξύ των μαζών. Προκύπτει τόσο απλά και αρμονικά καθώς φανταζόμαστε την περιτυλιγμένη Ορμή να ξεδιπλώνεται. Έχοντας την σωστή άκρη , προχωρώντας λίγο μόνο παρακάτω προς το νήμα της γνώσης , δε χρειάζονται καν μαθηματικά μοντέλα και περίτεχνες ενέργειες για να το αντιληφθεί κανείς . Αρκεί λίγη αίσθηση της Φυσικής Επιστήμης και το βλέπεις.

Η δύναμη της Διαστολής τροφοδοτείται από τις εσωτερικές δομές, της έμμεσα παρατηρήσιμης δομής της ενέργειας του Σύμπαντος. Όσο αυτές δεν έχουν εξαντληθεί ακόμα , θα υπάρχει η δύναμη-τάση τους που στην ουσία είναι απλά η Αρχή Διατήρησης της Ορμής τους. Και όσο υπάρχει η δύναμη-τάση τους τόσο το Σύμπαν θα επιταχύνει το Ρυθμό της Διαστολής του.