Αγαπητοί αναγνώστες , σεβόμενος κάθε άποψη και απορία , κάνω τις παρακάτω διευκρινήσεις για θέματα και όρους που αναφέρονται στα άρθρα , προς αποφυγή παρερμηνείας :
1. Το θεώρημα του Ζήνωνα , Αποστάσεις και Απειρισμοί .
Το θεώρημα του Ζήνωνα είναι γνωστό από την αρχαιότητα όταν είπε κάποτε : "Αν κάθε φορά που σε πλησιάζω καλύπτω πάντα την μισή απόσταση , δεν θα σε φθάσω ποτέ" .
Αν ένα μέγεθος έχει μη κβαντισμένη μονάδα , τότε υπάρχουν οι υποδιαιρέσεις της μονάδος αυτής οι οποίες αποτελούν μη μηδενικές ποσότητες . Αφού δεν υπάρχει και δεν ορίζεται καμιά ελάχιστη δυνατή ποσότητα ( κβάντο ) , οι υποδιαιρέσεις και ο καθορισμός όλο και μικρότερων μεν αλλά μη μηδενικών δε ποσοτήτων , μπορούν να συνεχίζονται επ' άπειρο . Π.χ. μπορείτε να κόβεται ένα τμήμα γραμμής στη μέση ατελείωτα . Τότε , η αρχική ποσότητα του μεγέθους που θεωρήσαμε ως μονάδα και άρα ως πεπερασμένη , στην ουσία καθίσταται άπειρη .
Σύμφωνα με τη θεωρία της Ορμής , αυτή η δυνατότητα υπάρχει μόνο στα μαθηματικά .
Σε παραλληλισμό με την αναφορά μου στην "απόσταση" στη σελίδα "Ορμή και Βασική Αλληλεπίδραση" διευκρινίζω :
Ένα οποιοδήποτε τμήμα απόστασης , σύμφωνα με το θεώρημα του Ζήνωνα έχει άπειρη απόσταση επειδή αποτελεί άθροισμα άπειρων επιμέρους τμημάτων με μη μηδενική ποσότητα . Στη θεωρία της Ορμής -στο φυσικό κόσμο- , όχι . Αν οι άκρες του δύο τμήματος είναι δύο μεταβολές - κόμβοι απόστασης , τότε ξεκινώντας από τη μία άκρη , ώσπου να φθάσουμε στην άλλη δεν θα αντιληφθούμε τίποτα απολύτως . Κανένα χρόνο , καμία απόσταση . Δεν μας επηρεάζει αν θεωρήσουμε το ευκλείδειο αυτό διάστημα είτε σαν στιγμή και είτε σαν αιωνιότητα και είτε σαν σημείο ή ένα άπειρο μέρος . Πραγματικά , δεν έχει καμία σημασία . Όταν φθάσουμε στην επόμενη μεταβολή , τότε θα αντιληφθούμε ροή χρόνου ή απόστασης ανάλογα με το πως και τί θέλουμε να μετρήσουμε . Είναι το ίδιο να μετράμε είτε χρόνους είτε αποστάσεις . Ο ενεργειακός χώρος είναι κβαντισμένος .
Άλλες θεωρίες εμφανίζουν απειρισμούς οι οποίοι προκύπτουν από τον ορισμό των μεγεθών και τη χρήση των συνήθη μαθηματικών . Π.χ. αυτό συμβαίνει στη δράση των πεδίων . Όταν δύο μάζες ή δύο φορτία έρθουν σε μηδενική απόσταση μεταξύ τους , με βάση τον ορισμό των μεγεθών , οι δυνάμεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους απειρίζονται . Με βάση τη κοινή λογική , αυτό φαίνεται αδύνατο . Άπειρη δύναμη συνεπάγεται δυνατότητα απόδοσης άπειρης ενέργειας κτλ . Γίνονται πολλά πειράματα σε υψηλές ενέργειες και πολλά σωματίδια έρχονται πολύ κοντά . Σωματίδια στον πυρήνα του ατόμου επίσης είναι πολύ κοντά σαν πραγματική "σούπα" . Κοσμολογικά φαινόμενα επίσης , όπως στους πυρήνες μεγάλων άστρων , δίνουν ευκαιρίες σε αυτά τα πεδία να εμφανίσουν τις "άπειρες" δυνατότητές τους . Από όσο γνωρίζω όμως τίποτε ανάλογο δεν παρατηρήθηκε . Κάτι γίνεται λάθος είτε στη βάση των θεωριών αυτών είτε στα μαθηματικά που επιλέγουν να τις ανάγουν .
Στις ανάλογες περιπτώσεις δεν υπάρχουν τέτοια αποτελέσματα στη θεωρία της Ορμής . Προσέξτε :
α. Έστω κάτι που δημιουργεί πεδίο αλλά το οποίο δε δρα από απόσταση και διαδίδεται μέσω του ενεργειακού χώρου . Αυτό δρα πάνω σε κάτι αντίστοιχο ( έστω ότι έχουμε δύο αντίθετα ηλεκτρικά φορτία ) . Τότε , αυτά τα δύο φορτία θα έχουν την μέγιστη ένταση όταν απέχουν κατά ένα κβάντο χώρου . Αν τα φέρουμε σε επαφή με μηδενική μεταξύ τους απόσταση , παύει η δράση , δεν έχει καν νόημα . Δεν υπάρχει ενεργειακός χώρος ανάμεσά τους για να διαδώσει την δύναμη . Δεν προκαλείται μεταξύ τους ούτε ενεργοποίηση και διαφοροποίηση χώρου , ούτε διαφορά δυναμικού ούτε κάτι άλλο .
Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ενεργειακός χώρος είναι το μέσο της διάδοσης δυνάμεων , οι δυνάμεις αυτές δεν απειρίζονται ποτέ ούτε στη φύση ούτε στις μαθηματικές πράξεις .
β. Χρειάζονται πάρα πολλές σελίδες για να εξηγήσω τις συνέπειες που έχουν τα παραπάνω στην ατομική δομή . Εύχομαι και ελπίζω το συντομότερο να αναπτύξω γενικότερα το θέμα της ατομικής δομής .
Προς το παρόν , απλά προσπάθησα να αποσαφηνίσω καλύτερα τις αναφορές μου στους όρους "η απόσταση ορίζεται με σαφήνεια" και στο "στη θεωρία της Ορμής δεν υπάρχουν απειρισμοί" .
Ελπίζω να βοήθησαν τα σχόλια αυτά .
2. Σχήμα μαζών , Ομοιογένεια διάδοσης των πεδίων .
Αναφέρω πως "το αν ένα βαρυτικό πεδίο σε ένα σημείο σε μια συγκεκριμένη στιγμή δράσει ελκτικά ή απωστικά σχετίζεται με το σχήμα των μαζών" . Σε απόλυτα πρωτογενές επίπεδο , ναί ισχύει .
Στη συνέχεια , ανά ικανή μονάδα χρόνου , πρακτικά , μπορούμε να θεωρούμε τα σωματίδια σφαιρικά . Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά . Όταν λέμε μάζα και βαρύτητα τί εννοούμε ; Σε μια συνήθη περίπτωση , η μάζα υπάρχει και δρα μεταξύ σωματιδίων . Όταν μιλάμε για σχήμα μαζών , μιλάμε για τα σωματίδια και για το πώς αυτά "βλέπονται" -ας μου επιτραπεί ο όρος- . Δεν δήλωσα πουθενά ότι τα σωματίδια είτε είναι σφαιρικά , είτε ότι η μάζα τους είναι ομοιόμορφη και με ομοιογένεια κατανεμημένη στο χώρο . Ούτε περιέγραφα περιπτώσεις ειδικών συνθηκών και φαινομένων . Εξετάζουμε την ποιο απλή δράση της βαρύτητας , π.χ. μεταξύ δύο σωματιδίων .
Έχω πει ότι η μάζα είναι ανάλογη της ενέργειας που εκτοπίζει . Εκτοπίζει η μάζα ομοιογενώς το χώρο ; Σε πολλές περιπτώσεις όχι . Ό χώρος είναι δυναμικός . Μάλιστα , δεν αποκλείεται να αλληλεπιδρά τρισεκατομμύρια φορές ανά απειροελάχιστη μονάδα χρόνου με τα σωματίδια . Ένα σωματίδιο , αν είναι μια χορδή μονοδιάστατη , πιθανότατα να αλλάζει σχήμα συνεχώς . Ανά μονάδα-κβάντο χρόνου , δεν έχει πάντα τον ίδιο προσανατολισμό και δεν εκτοπίζει ομοιογενώς το χώρο γύρω του . Σε μια δεδομένη στιγμή , το βαρυτικό πεδίο , δρα πάνω του μεταξύ άλλων και σε σχέση με τον προσανατολισμό του . Νομίζω είναι ξεκάθαρο . Ανά ικανό αριθμό επιδράσεων όμως , μιλάμε πλέον για στατιστικό αποτέλεσμα επίδρασης είτε ανά ικανό αριθμό επιδράσεων είτε ανά ικανή ποσότητα χρόνου . Όταν μιλάμε για "ικανό αριθμό" επιδράσεων , βεβαίως και εννοούμε τον αριθμό αυτό από τον οποίο και μετά , η βαρύτητα εμφανίζεται με ομοιογένεια , το σωματίδιο σαν σφαιρικό και τέλος η βαρύτητας "σαν" αποκλειστικά ελκτική δύναμη .
3. Η αναφορά στη πρόβλεψη για τη σύντηξη με τη βοήθεια μιονίου .
Αν διαβάσετε προσεκτικά την αναφορά μου στο άρθρο , θα δείτε ότι το ζητούμενο είναι η επαλήθευση της σχέσης που έχει η θεωρία της Ορμής με την ατομική δομή και όχι η πρόβλεψη για την σύντηξη με το μιόνιο .
Όταν διάβαζα το άρθρο για τη σύντηξη με το μιόνιο , μόλις τότε μάθαινα ότι υπάρχει μιόνιο .
Τι προβλέπει ακριβώς η θεωρία της Ορμής σε σχέση με την ατομική δομή και που η σύντηξη με τη βοήθεια μιονίου έδωσε την απάντηση :
Προβλέπει ξεκάθαρα ότι το μιονικό άτομο θα είναι μικρότερης διαμέτρου . Το μιόνιο είναι 200 φορές βαρύτερο από το ηλεκτρόνιο . Αυτό αλλάζει τα πράγματα . Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σωματίδια με μεγάλη διαφορά μάζας δεν σχηματίζουν πυρήνα - τουλάχιστον όχι σταθερό αν θέλετε . Δεν είναι καθόλου τυχαίο που στη σελίδα "Αναζητήσεις" , ρωτώ αν κάποιος παρατήρησε ότι μάζες με μεγάλη διαφορά , έρχονται κοντά δυσκολότερα σε σχέση με τις ισόποσες μάζες .
Οπότε , δεν προβλέπω λεπτομέρειες για τα αποτελέσματα της σύντηξης . Αν μου περιέγραφαν το μιόνιο πριν διαβάσω το άρθρο , στις παρακάτω ερωτήσεις θα απαντούσα ως εξής :
α. Ερώτηση : Θα προκύψει σύντηξη με το μιόνιο ; Απάντηση : Δεν ξέρω .
β. Ερ. : Θα είναι το μιόνιο κοντύτερα στο πυρήνα σε σχέση με το Ηλεκτρόνιο ; Απ. : ΝΑΙ κατά πολύ .
γ. Ερ. : Δεδομένου της απάντησης στη β' ερώτηση , αυξάνονται οι πιθανότητες για σύντηξη με το μιόνιο ; Απ. : ΝΑΙ , δεδομένου ότι οι πυρήνες θα βρίσκονται κοντύτερα και σε συνδυασμό με τις προσφερόμενες συνθήκες πάντα .
...νομίζω έγινα σαφής .
