Ορμή και Βασική Αλληλεπίδραση

Θεωρία της Αρχής Διατήρησης της Ορμής και Βασικής Αλληλεπίδρασης:
( για συντομία : θεωρία της Ορμής )

Θεωρία της Ορμής

       Η θεωρία αυτή ξεκινά με δύο μόνο απλά αξιώματα , μη θεωρώντας τίποτα περισσότερο ως αυτονόητο ή δεδομένο . Με αυτά τα αξιώματα προκύπτουν αποτελέσματα που περιγράφουν πολλά φυσικά φαινόμενα με απλότητα και σαφήνεια . Δεν υπάρχουν απειρισμοί σε υπολογισμούς ούτε παράδοξα ή άλλο τι που η κοινή λογική δεν αντιλαμβάνεται . Με κατά το δυνατό απλές περιγραφές θα επιχειρήσω μέσω του παρόντος ιστότοπου να την παρουσιάσω .


    - Αξιώματα

1. Αναγκαστικά υπάρχει "κάτι" αρχικά το οποίο έχει ενέργεια - κίνηση - ορμή και το οποίο υπακούει στην Αρχή Διατήρησης της Ορμής . Αυτό το "κάτι" το ονομάζουμε "Ύλη" .

2. Η ύλη επιδρά με τον εαυτό της . Αυτή η την επίδραση την ονομάζουμε "Βασική Αλληλεπίδραση".

- Ένας από τους στόχους της θεωρίας είναι να αιτιολογήσει την ισχύ του 2ου από από τα δύο αξιώματα με βάση το 1ο και έτσι να περιοριστεί σε ένα μόνο αξίωμα . Έστω και με τα δύο αξιώματα , η θεωρία επιχειρεί να αποδείξει ότι αυτά είναι ικανά να αιτιολογήσουν το οτιδήποτε υπάρχει και συμβαίνει στο Σύμπαν και ίσως ακόμα να αποδείξει ότι τα πάντα δε θα μπορούσαν να εξελιχθούν διαφορετικά από το ως έγινε και γίνεται .



    - Γενικά Χαρακτηριστικά

 *  Υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ ύλης και ενέργειας .

 *  Δεν υπάρχουν απειρισμοί ή κανονικοποιήσεις σε υπολογισμούς και μεγέθη .

 *  Η θεωρία της ορμής δεν προκύπτει και δεν οδηγείται από αλυσίδα επίλυσης μαθηματικών συλλογισμών . Οι πρωτογενείς συνέπειες των αξιωμάτων δημιουργούν τις δευτερεύουσες και ούτω καθ' εξής . Κατά τη πορεία αυτή , από την πλοκή των δομών και την εμφάνιση καταστάσεων προκύπτουν φαινόμενα αναγνωρίσιμα στο κόσμο που παρατηρούμε .

 *  Πρωταρχικό ρόλο στη θεωρία αυτή έχουν η Μεταβολή και ο Ρυθμός Μεταβολής . Ο τελευταίος καθορίζεται μόνο σχεσιακά ( Για παράδειγμα , μπορούμε μεν να προσδιορίσουμε ότι σε ένα χώρο ή σε μια κατάσταση πραγματοποιήθηκαν 5 μεταβολές αλλά για να ορίσουμε τον ρυθμό μεταβολής πρέπει να τον ορίσουμε σε σύγκριση με μια άλλη κατάσταση ή χώρο . Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι ενεργήθηκαν 5 μεταβολές σε ένα χώρο α' κατά τη διάρκεια των οποίων σε ένα χώρο β' έγιναν 3. Τότε , ο ρυθμός μεταβολής του α' προς το β' είναι 5/3 .) .  



    - Μερικά Ειδικά Χαρακτηριστικά

 *  Ορίζεται με σαφήνεια η απόσταση . Η σχέση της ροής και αντίληψης του χρόνου καθορίζονται από το σχετικό ρυθμό μεταβολών μεταξύ δύο χώρων ή καταστάσεων . Θεωρώ ότι δύο παραπάνω γνωρίσματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά και απαραίτητα για να στηρίζεται μια θεωρία .
Όσο και να ακούγεται παράξενο , ο καθορισμός του τί και πόσο είναι μια απόσταση δεν είναι απλή υπόθεση . Παραπέμπω στο θεώρημα του Ζήνωνα . Στον Ευκλείδειο και μαθηματικό χώρο , κάθε απόσταση που ορίζουμε συμβατικά ως πεπερασμένη , στην ουσία είναι άπειρη . Στον ενεργειακό χώρο και στη δομή του όπως περιγράφονται από τη θεωρίας της ορμής , αυτό δε συμβαίνει . Το γιατί 1 συν 1 κάνει 2 και όχι άπειρο συν άπειρο δεν ορίζεται απλά αλλά προκύπτει αιτιολογημένα . Τίποτα δεν συμβαίνει αν δεν υπάρξει μεταβολή . Έτσι , 1+1 κάνει 2 επειδή 1 μεταβολή + 1 μεταβολή κάνουν 2 μεταβολές . Το τι συμβαίνει ενδιάμεσα σε δύο μεταβολές είναι ΤΙΠΟΤΑ αφού δεν υπάρχει καμιά μεταβολή . Ούτε νοείται ημιτελή ή μερική μεταβολή . Η έννοια της μονάδος ως η ελάχιστη δυνατή αλλά και πεπερασμένη ποσότητα ώστε π.χ. 1+1 να αποδίδουν 2 και η ελάχιστη μοναδιαία πραγματική ποσότητα φυσικού μεγέθους , ικανοποιούνται απόλυτα .
Συνέπεια αυτού είναι ότι παρά τις καμπυλώσεις που υφίσταται η δομή του ενεργειακού χώρου και την διαφοροποίηση της σχετικής μεταβολής του χρόνου και της απόστασης μεταξύ διαφορετικών καταστάσεων , δεν προκύπτουν παράδοξα ή δυσνόητα πράγματα . Στον ενεργειακό χώρο των συνεχών αλληλεπιδράσεων , οι αποστάσεις είναι κβαντισμένες ανά κάθε στιγμή . Αν υποθέσουμε ότι ένα κβάντο απόστασης ορίζεται μεταξύ 2 "κόμβων" του ενεργειακού χώρου όπου συμβαίνουν μεταβολές και οι οποίοι "απέχουν" μεταξύ τους , τότε ξεκινώντας από τον πρώτο προς τον δεύτερο κόμβο ,  μόνο όταν φθάσουμε στην επόμενη μεταβολή θα αντιληφθούμε ότι διανύσαμε 1 μονάδα απόστασης ή 1 μονάδα χρόνου . Ενδιάμεσα δε συμβαίνει τίποτα και δεν μας ενδιαφέρει αν το διάστημα της απόστασης ή του χρόνου είναι άπειρο ή πεπεπερασμένο , δεν αντιλαμβανόμαστε τίποτα και δεν έχει νόημα καμία μέτρηση που έτσι και αλλιώς είναι αδύνατη .
Εκ των άνω , συμπεραίνουμε ότι με βάση τον τρόπο που έχουμε ορίσει το μέγεθος της ταχύτητας πρωταρχικά και ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία άλλη τιμή της ταχύτητας παρά από τη μονάδα .

Οι ταχύτητες που μετράμε στον παρατηρήσιμο κόσμο μας και οι διαφοροποιήσεις τους καθώς και τα όριά τους , είναι διαφορετικοί ρυθμοί μεταβολής και όχι διαφορετικές ταχύτητες .

Η πυκνότητα και η δομή του ενεργειακού χώρου σχετίζονται με τον τρόπο και το ρυθμό που συμβαίνουν οι μεταβολές και η διάδοση των πεδίων .


 *  Ο χώρος είναι τρισδιάστατος . Ο ενεργειακός χώρος εκτυλίσσεται στις διαστάσεις αυτές αλλά με περισσότερες διαφορετικές καταστάσεις . Αυτές αριθμούνται 64 . Οι καταστάσεις αυτές μπορούν να θεωρηθούν και σαν διαστάσεις με τις οποίες υπάρχει και εκδηλώνεται η ύλη . Κάθε δυνατή κατάσταση ανάγεται και περιγράφεται χωρικά στις τρεις διαστάσεις . Ενεργειακά όμως έχουν διαφορετικές ιδιότητες . Πολλοί συνδυασμοί αυτών των καταστάσεων καταλήγουν πανομοιότυποι μεταξύ τους . Αρκετοί όμως καταλήγουν σε καταστάσεις διαφορετικές μεταξύ τους όπως π.χ. σε σωματίδια ίδιας μάζας αλλά διαφορετικού φορτίου , σε σωματίδια με κοινά χαρακτηριστικά που δεν είναι ίδια ανεξάρτητα από τον προσανατολισμό τους κτλ . Για κάποια φαινόμενα όπως π.χ. για τη ποικιλία , τις ποσοτικές αναλογίες και τις ιδιότητες των σωματιδίων πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλες τις δυνατές καταστάσεις της ύλης ώστε να τα κατανοήσουμε . Για κάποια άλλα όπως π.χ. για τη βαρύτητα και τη λεγόμενη κοσμολογική διαστολή του σύμπαντος αρκεί μικρότερο βάθος ανάλυσης .

 *  Οι όροι του "Αιθέρα" , της "Σκοτεινής και Αόρατης Ύλης" ή ο όρος της "Ενέργειας του κενού" οι οποίοι αναφέρονται και ή ακόμα και περιγράφονται από ανάλογες θεωρίες , στη θεωρία της Ορμής μάλλον αντιστοιχίζονται από αυτό που αυτή αποκαλεί "ενεργειακό χώρο" .
Στη θεωρία της Ορμής , ο απόλυτα Ευκλείδειος και Μαθηματικός ή Ιδεατός χώρος δεν μπορεί ούτε να μετρηθεί και ούτε να επιβεβαιωθεί . Σε ένα τέτοιο χώρο δεν συμβαίνει καμία μεταβολή και συνεπώς δεν υπάρχει για τη θεωρία . Υπάρχει ο ενεργειακός χώρος ο οποίος έχει χαρακτηριστικά και σχηματίζει δομές . Τα γεγονότα , εκτυλίσσονται δια μέσου των μεταβολών σε αυτό το χώρο .
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η θεωρία της Ορμής , δεν εικάζει , υποστηρίζει ή αποδεικνύει  ότι απλά υπάρχει κάτι όπως αιθέρας ή σκοτεινή ύλη κτλ . Αντίθετα , προϋποθέτει την ύπαρξη του ενεργειακού χώρου όπως προκύπτει από την ανάπτυξη των αξιωμάτων και μάλιστα με συγκεκριμένες ιδιότητες και χαρακτηριστικά .



    - Χαρακτηριστικές Διαφοροποιήσεις και Καινοτομίες 

  *  Η θεωρία της Ορμής χρησιμοποιεί την ύπαρξη του ενεργειακού χώρου όχι μόνο για την ερμηνεία της βαρύτητας και φαινομένων του μακρόκοσμου αλλά και για την ατομική δομή και τα στοιχειώδη σωματίδια .

  *  Στη Θεωρία της Ορμής δεν νοείται δράση από απόσταση .

  *  Η βαρύτητα προκύπτει ως δύναμη πολύ ισχυρότερη από την παρατηρούμενη και όχι ασύνδετη και άσχετη με τις άλλες δυνάμεις . Το βαρυτικό πεδίο που δημιουργεί μια μάζα , καθώς εκτείνεται στον ενεργειακό χώρο , δεν γνωρίζουμε για κανένα σημείο του αν δράσει ελκτικά ή απωστικά πάνω σε μια άλλη μάζα που θα βρεθεί σε κάποιο σημείο του . Οι δράσεις άπωσης και έλξης είναι απόλυτα ταυτόσημες  και μόνο κατά τη δράση πάνω σε μια άλλη μάζα και μόνο για μια δεδομένη στιγμή μπορούμε να δούμε αν αν η δυναμική του πεδίου δράσει ελκτικά ή απωστικά σε εκείνο το σημείο . Αυτό εξαρτάται από την θέσει των δύο μαζών και το σχήμα τους κατά τη δεδομένη στιγμή . Το ίδιο σημείο του βαρυτικού πεδίου , κατά την αμέσως επόμενη στιγμή ,είναι πολύ πιθανό να δράσει αντίθετα από πριν .Οι χρόνοι στους οποίους αναφερόμαστε είναι απειροελάχιστοι και σχετίζονται με την ευαισθησία ανταπόκρισης του ενεργειακού χώρου .

Σε συνήθης συνθήκες , ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ανά επαρκές διάστημα χρόνου , η ελκτική βαρύτητα πάντα υπερτερεί με μικρή διαφορά από την απωστική . Αυτό και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά είναι οι λόγοι για τους οποίους η βαρύτητα παρατηρείται α) σαν αποκλειστικά ελκτική δύναμη και β)ασθενής σε σχέση με τις άλλες δυνάμεις . Εφόσον γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά του ενεργειακού χώρου , το μέτρο της διαφοράς μεταξύ ελκτικής και απωστικής δράσης , προκύπτει με απλή γεωμετρία και την πιθανότητα σύνδεσης και δράσης μεταξύ των δύο σημείων του ενεργειακού χώρου που μετράμε . Η διαφορά που θα προκύψει από τον υπολογισμό είναι ποσοστιαία . Το μέτρο της ποσοστιαίας αυτής διαφοράς , είναι η παρατηρούμενη βαρυτική δύναμη μεταξύ δύο μαζών . Πλέον , μπορούμε να υπολογίσουμε την πραγματική ολική δύναμη της βαρύτητας .

Ο αριθμός των "γραμμών" ( ή μπορούμε να πούμε των διαδρομών-συνδέσεων προς δράση-διάδοση ) ενός βαρυτικού πεδίου που μπορεί να διέλθει από μια συγκεκριμένη επιφάνεια του ενεργειακού χώρου είναι πεπερασμένος . Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο α) η ένταση μειώνεται και β) ο ρυθμός μείωσης είναι αντιστρόφως ανάλογος του τετραγώνου της απόστασης από τη πηγή .

Ειδικότερα: Αν από μια συγκεκριμένη επιφάνεια μπορούσε να περάσει άπειρος αριθμός δυναμικών συνδέσεων του ενεργειακού χώρου , η ένταση του πεδίου θα ήταν ίδια παντού ανεξαρτήτου απόστασης .
Επισημαίνω ότι είναι διαφορετικό πράγμα μια γεωμετρική επιφάνεια από μια επιφάνεια του ενεργειακού χώρου . Το μέγεθος μιας επιφάνειας στον ενεργειακό χώρο προκύπτει από τον αριθμό των μεταβολών που μπορεί να φιλοξενήσει ή καλύτερα μπορούμε να πούμε από το σύνολο του αριθμού των κβάντων επιφάνειας ( στοιχειώδης μονάδες επιφάνειας ) που χωρά . Τα κβάντα αυτά δε σχηματίζονται νοητά αλλά από πραγματικές δομές της Ύλης και από πράγματα με μη μηδενικό αλλά με μοναδιαίο μέγεθος προς τις δύο διαστάσεις στις οποίες ορίζεται η επιφάνεια . ( Τα κβάντα επιφάνειας δε θα είναι τριών διαστάσεων αν η έστω τρίτη ευκλείδεια διάστασή τους δεν φθάνει ως ένα σημείο όπου μια επόμενη μεταβολή συμβαίνει και που μπορούμε να τη συναντήσουμε με μετακίνηση κάθετη προς την επιφάνεια που αναφερόμαστε . )
- Θα προσέξατε , ότι ο ρυθμός μεταβολής της έντασης του πεδίου στο χώρο δεν θεωρείται αυτονόητη υπόθεση από τη θεωρία της Ορμής αλλά αιτιολογείται από τα χαρακτηριστικά του ενεργειακού χώρου και δεν προκύπτει με μαθηματικούς υπολογισμούς αυτονόητων ίσως μεν αλλά αυθαίρετων δε παραδοχών .

Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε μια ακόμη κρίσιμη διαφοροποίηση για τη βαρύτητα . Ο ρυθμός μεταβολής του πεδίου της βαρύτητας υπακούει στον κανόνα του αντιστρόφως ανάλογου με το τετράγωνο της απόστασης από τη πηγή . Η διαφορά μεταξύ ελκτικής και απωστικής βαρύτητας όχι . Η απωστική βαρύτητα ενισχύεται απειροελάχιστα σε σχέση με την ελκτική καθώς η απόσταση αυξάνει επειδή αυξάνουν οι πιθανότητες να δράσει . Τείνει να εξισωθεί με την ελκτική στο άπειρο . Η αύξηση αυτή πραγματοποιείται μεν καθώς η απόσταση αυξάνει αλλά δεν είναι ανάλογη της απόστασης . Αυτή η αλλαγή σχέσης των δύο δράσεων , στις μετρήσεις μας , ισοδυναμεί με ελάττωση της σταθεράς "G" . Το δεδομένο αυτό δεν μπορεί να μετρηθεί στην βαρυτική επίδραση μεταξύ δύο σωμάτων που είναι σε κυκλικές τροχιές γύρω από το κέντρο βάρους των επειδή η σχέση έλξης-άπωσης δεν μεταβάλλεται καθώς οι αποστάσεις των δύο σωμάτων από την πηγή είναι σταθερές . Στις ελλειπτικές τροχιές οι αποστάσεις από την πηγή μεταβάλλονται και άρα και η σχέση μεταξύ ελκτικής και απωστικής βαρύτητας . Αυτό προκαλεί την μετάπτωση των τροχιών των δύο σωμάτων . Σε ένα εξομοιωτή φυσικών συνθηκών αντί να δώσουμε παραμέτρους σύμφωνα με την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας μπορούμε να βάλουμε τις παραμέτρους της Νευτώνειας Θεωρίας με επιπλέον παράμετρο τη μείωση της σταθεράς "G" καθώς η απόσταση μεγαλώνει και το αντίστροφο . Θα δούμε ότι προκαλείται μετάπτωση .
Επαναλαμβάνω ότι η μετάπτωση προκαλείται όχι από τη διαφορά μεταξύ ελκτικής και απωστικής βαρύτητας αλλά από την αλλαγή-μεταβολή της σχέσης τους καθώς η απόσταση αυξάνει ή μειώνεται . Το μέγεθος που μας ενδιαφέρει είναι ο ρυθμός μεταβολής της σχέσης ανά κάθε μεταβολή απόστασης . Ο ρυθμός αυτός δεν είναι ανάλογος της απόστασης αλλά κάθε φορά μεταβάλλεται διαφορετικά .
Στη σελίδα "Μετάπτωση Ελλειπτικών Τροχιών" του παρόντος ιστολογίου , με τη βοήθεια της αναγωγής των τροχιών σε ταλαντώσεις , μπορείτε δείτε το πώς η σύνθεση της βαρύτητας που περιγράφω αιτιολογεί την μετάπτωση των ελλειπτικών τροχιών .



    - Ιδιαίτερες αναφορές

  *  Υπάρχουν δράσεις που εμφανίζονται έξω από το επίπεδο των αιτιών που τις προκαλούν . Σχηματίζουμε δύο ανύσματα με μη ασύμβατες διευθύνσεις . Οι ευθείες-φορείς των ανυσμάτων αυτών προσδιορίζουν ένα επίπεδο . Αν συνθέσουμε αθροιστικά τα δύο ανύσματα σαν συνιστώσες , θα προκύψει συνισταμένη πάνω στο ίδιο επίπεδο όπου υπάρχουν οι συνιστώσες . Αν όχι ; Πως είναι δυνατό να προκαλείται συνισταμένη έξω από το επίπεδο των δύο γεννητόρων δράσεων ; Ίσως να μην υπάρχει ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων δράσεων από τα φαινόμενα που περιγράφονται από το νόμο του Laplace , γνωστός και ως νόμος των τριών καθέτων . Αρκεί μια απλή ροή ηλεκτρικών φορτίων σε ένα αγωγό για παρατηρήσουμε το μαγνητικό πεδίο που προκαλεί και να διαπιστώσουμε ότι στο φυσικό κόσμο οι συνέπειες μιας δράσης δεν περιορίζονται ούτε στην ευθεία του φορέα της δράσης αλλά ούτε και σε ένα επίπεδο .

Ο ενεργειακός χώρος είναι δυναμικός . Μια δυναμική "γραμμή" στο χώρο αυτό μπορεί να εκφράσει μια γαιωδεσιακή ή μια αλυσίδα συνδέσεων ή επιδράσεων ανάλογα με το τι θέλουμε να εκφράσουμε με αυτή . Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν τα "λειτουργικά" και δυναμικά σημεία μιας τέτοιας "γραμμής" αλληλεπιδρούν και συνδέονται με άλλα προς κάθε κατεύθυνση και όχι μόνο γραμμικά ; Τι θα συμβαίνει επίσης αν αλληλεπιδρούν με σωματίδια ( έστω και υπό όρους ) ; Τότε , κάθε μεταβολή που θα επιφέρουμε πάνω σε μια τέτοια διάταξη δυναμικής "γραμμής" , δεν θα επηρεάσει άμεσα άλλες γραμμές που είναι ασύμβατες με αυτή που μεταβάλουμε αλλά θα επηρεάσει άμεσα άλλες τέτοιες γραμμές με τις οποίες έχει κοινά σημεία συνδέσεων και ειδικά αυτές με διεύθυνση κάθετη .

Ο ενεργειακός χώρος είναι δυναμικός και όχι στατικός . Οι συνδέσεις συνεχώς μεταβάλλονται και μαζί και η δομή του . Μια παρεμβολή σε αυτές τις μεταβολές και συνδέσεις μεταβάλει την ισοροπία στο γύρω χώρο και ενδεχομένος και την ουδετερότητά του σε ορισμένα μεγέθη .

  *  Ένα σχήμα σε ένα εκλαϊκευμένο επιστημονικό άρθρο , αστραπιαία με οδήγησε σε μια ιδέα για τη δράση της βαρύτητας . Ήταν πολύ πιθανό να εγκαταλείψω αυτή την ιδέα καθώς μετά από λίγη σκέψη διαπίστωσα πως ενώ μου παρείχε δυνατότητα βαρυτικής έλξης ταυτόχρονα περιλάμβανε δράση αντίθετη από την ελκτική . Όμως , η αντίθετη απωστική δράση εμφανίζονταν ελαφρώς μικρότερη . Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως εξηγεί το ότι η βαρύτητα είναι πολύ ασθενέστερη σε σχέση με τις άλλες δυνάμεις . Έτσι κράτησα σχετικές σημειώσεις και είχα την ιδέα αυτή στη σκέψη μου κάπως σαν εκκρεμότητα και σαν κάτι όμορφο που όμως είναι πολύ απλό για να είναι αληθινό .
Ευτυχώς , λίγες μέρες αργότερα διαπίστωσα ότι αυτή η θεώρηση ερμηνεύει τη μετάπτωση σε ελλειπτικές τροχιές . Σύμπτωση ή μήπως υπάρχει κάτι αξιοπρόσεχτο στην ιδέα αυτή ; Άρχισα τότε να ψάχνω για επιπλέον δυνατότητες και ιδιότητες που τυχόν προκύπτουν . Για παράδειγμα , για το πώς επιτυγχάνεται η ομοιογένεια της διάδοσης των πεδίων προς κάθε διεύθυνση και πώς η ευαισθησία και πως πολλά άλλα . Μεταξύ άλλων , γρήγορα εντοπίζεται η σχέση αυτής της υπόθεσης με την ατομική δομή αλλά όμως με τρόπο που δεν έχει καμιά ομοιότητα με όσα ήξερα και όσα ισχύουν για αυτή τη δομή . Οπότε , έμενε μόνο να δω αν καταλήγω σε συμπεράσματα που συμφωνούν με την παρατήρηση παρά το να αναζητήσω αντιστοιχίες με άλλες υποθέσεις και θεωρίες . Λίγο αργότερα , ένα άλλο εκλαϊκευμένο άρθρο , μου έδωσε μια απάντηση στο θέμα αυτό . Το άρθρο αυτό αναφέρονταν στη σύντηξη Υδρογόνου με τη βοήθεια μιονίου . Ανέφερε ότι η σύντηξη επιτυγχάνεται ευκολότερα με άτομα μιονίου σε σχέση με τα κανονικά άτομα που έχουν ηλεκτρόνια . Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε τη σχέση της Θεωρίας της Ορμής με την ατομική δομή .

Το γεγονός ότι η σύντηξη Υδρογόνου επιτυγχάνεται ευκολότερα με τη χρήση μιονικών ατόμων σε σχέση με τα κανονικά άτομα είναι και συμβατό αλλά και ξεκάθαρα προβλέψιμο στη θεωρία της Ορμής .

Τα απαραίτητα δεδομένα που στηρίζουν το παραπάνω αναφερόμενο φαινόμενο , τα είχα είδη καταγράψει και σχεδιάσει τουλάχιστον δεκάδες αν όχι εκατοντάδες φορές πριν διαβάσω το άρθρο για τη σύντηξη με τη βοήθεια του μιονίου το οποίο δρα σαν ένα είδος καταλύτη και βοηθά να επιτευχθεί η σύντηξη . Το μιόνιο σχηματίζει άτομα με μικρότερη διάμετρο επειδή μπορεί να βρίσκεται πολύ ποιο κοντά στο πυρήνα πολύ ποιο εύκολα σε σχέση με ένα ηλεκτρόνιο . Αυτό επιτρέπει τους δύο πυρήνες των μιονικών ατόμων Υδρογόνου να βρεθούν ποιο κοντά αυξάνοντας τις πιθανότητες να επιτευχθεί η σύντηξη .





Με αυτό το τελευταίο , πλέον οι "συμπτώσεις" γίνανε πολλές . Ένα μόνο κοινό δεδομένο , μία μόνο βασική παραδοχή , δίνει αποτελέσματα και ενέχει φιλόδοξες ενδείξεις προς κάθε κατεύθυνση . Πλέον η αρχική ιδέα άρχισε να μοιάζει με κανονικό μοντέλο για το φυσικό κόσμο .

- > -